Bugün bir arkadaşımla Avengers 2'ye gittim. Türkiye'de vizyona girdiği gibi gittik. Çünkü bu filmi aylardır bekliyorduk. Hele ki arkadaşım belki de Yenilmezler 1'den sonra hemen 2yi bekliyor olabilir. Kendisi Marvel karakterlerini çok sever. E tabi ben de böyle bi arkadaş bulur da Avengers 2 ye tek başıma gidersem hem ona hem de kendime ayıp etmiş olurdum. 1 Mayıs sabahı bana göre erken sayılan bi saatte, saat 12 de uyandım. Kahvaltımı bi güzel yaptım ve bilgisayarın başına geçtim. Birazcık internet sörfü yapayım dedim. Ama o da ne saate baktığımda saat 15 olmuştu bile, arkadaşımı aradım hemen. Nerdesin diye sordum, kendisi sinemanın önünde bekliyormuş, neden bana henüz orada olmadığımı sordu haklı bi şekilde. Hemen telefonu kapadım ve evden çıktım. Bisiklete atladığım gibi yola koyuldum ve pedalları hızlı bir şekilde çevirmeye başladım. Okulun önünden geçtim, ışıklara kadar sürdüm. Ordan Ayvalık yoluna girip sinemaya doğru sürmeye devam ettim. Sinemaya vardığımda saat 15:20'ydi. Arkadaşım kapıda manidâr bir şekilde bana bakıyordu. E tabi haklıydı da. Neyse geçtik gişeye ve 2 bilet istedik. Şansımıza yan yana 2 koltuk boştu,hemen aldık biletleri, sinema  salonuna girdik. Şu ana kadar hiçbir 3D filmde gözlerimin bu kadar yorulduğunu hatırlamıyorum. Neyse filmin 2. yarısı bi şahaneydi. İzlediğimize ve beklememize değdi.